ฉากนี้ไม่คุ้นล่ะสิ มันคืดจิ๊กซอรูปแผนที่โลก มีคนให้พ่อมา เราชอบมากก็เลยเอามาแขวนในห้องนอน มาเป็นฉากหลังถ่ายรูปก็ไม่เลว ดูโบราณดี ถ่ายด้วยกล้อง canon eos 700d เวลา 7.40 น. แสงเข้าจากหน้าต่างทางซ้ายไม่ได้เปิดผ้าม่าน เพราะเป็นแสงตอนเช้ากับผ้าม่านสีครีมมั้ง รูปเลยออกส้ม ดูคลาสสิกไปอีกแบบ
ถาพนี้คร็อปจากภาพใหญ่เอา ลดขนาดตอนเซฟลงแล้ว ยังเห็นรายละเอียดบนใบหน้าชัดเจนอยู่ ผมเห็นเป็นเส้นๆ ละเอียดกว่ากล้องตัวเก่าอย่างชัดเจน รูปทั้งหมดผ่านการปรับคอนทราสด้วยโฟโต้ช็อปเพื่อให้ชัดเจนขึ้น
เสื้อกั๊กตัวนี้เป็นตัวที่สอง ตัวแรกทำแพตเทินผิดเลยต้องทิ้ง แอบเซ็งตรงที่ไม่ได้วางผ้าให้ดี เลยติดดอกไม้อันใหญ่มา ถ้าวางผ้าบนดอกอันเล็กจะดูสมส่วนกว่า แต่โดยรวมก็โอเคอยู่ เสื้อเชิ๊ตเย็บนานมากกว่าจะเสร็จ มันมีหลายขั้นตอน ต่อผ้าหลายชิ้นด้วย ตอนอยู่ที่ร้านขายผ้าลังเลว่าจะเอาสีขาวหรือครีมดี สุดท้ายเลือกสีครีม คิดว่าสีครีมน่ะดีแล้ว มันคุมโทนดี สีขาวอาจจะเด่นเกินไป คนขายบอกว่าเป็นผ้าฝ้ายญี่ปุ่น ราคา 180 ต่อเมตร ยืนคุยกันนานก็เลยซื้อมาลองสักเมตรนึง ไม่ซื้อเลยก็กระไรอยู่ ปรากฏว่าเนื้อดีใช้ได้ นุ่ม ไม่ยับง่ายเหมือนผ้าฝ้ายทั่วไป สีก็นวลตา คุณภาพดีคุ้มราคา ชุดน้องเดียร์ต้องตัดให้พอดีเปะ ไม่งั้นอ้วน นี่ขนาดพอดีแล้วยังดูตัวหนา ชอบชุดนี้จังดูเป็นสุภาพบุรุษน้อยๆยุควิกตอเรีย
มามี๊ : ตอนนี้มามี๊แกลบมาก นอกจากไม่รับเด็กเพิ่มยังต้องตัดงบของหนูด้วย ชุดก็ต้องตัดเอง ทำได้แต่ชุดเรียบๆอ่ะแอนเดียร์ : ขอแค่ไม่ใช่เสื้อมือสองเอาผ้ามาตัดผมก็ดีใจแล้วครับ มามี๊ : แหะๆ มามี๊ขอโต๊ด จะไม่ทำอีกแล้วแอนเดียร์ : ^ ^ สำนึกได้ก็ดีแล้วครับมามี๊ : ชอบชุดนี้มั้ย
แอนเดียร์ : ชุดที่มามี๊ตั้งใจตัดให้ด้วยความรักและความอดทน ผมจะไม่ชอบได้ยังไง ขอบคุณนะครับ
มามี๊ : ซึ้งจัง
แอนเดียร์ : ดูๆไปชุดนี้ก็แอบหรูเหมือนกันนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น